dandik pazar

bakınız gene bir pazar günü.
direkt pazartesiye atlasak da hiç pazarı yaşamasak ya. neden bilmiyorum ama nefret ediyorum bu günden. içim daralıyor evet, strese giriyorum. gidip yatağıma uzanıp sadece tavana bakmak istiyorum. bilgisayardan müzik sesi gelsin, ben uyku ile uyanıklık arası o 24 saati atlatayım.
kimse ellemesin beni, kimse demesin şuraya gidelim şunu yapalım. bırakın beni, pazartesi görüşürüz olmadı salı o da olmazsa çarşamba falan. ama pazar mı, hayır.
pazartesinin pazarın altında ezilmesine de kıl kapıyorum. ne bu şimdi pazarın ertesi? ne özelliği var bu nalet günün! (aynı şekilde bkz: cuma-cumartesi. ama ilgi alanıma girmiyorlar, göz ardı ediyorum evet.)
ahah bu pazar sendromunun bir bende olabilme ihtimalini de seviyorum.