gızgınım üleyn

gecenlerdeki bizim tiki taklidi yapan takıntılı hoca "size kırıldım" dedi ağzını gözünü yamultarak, "çok kırıldım", "rüzgar eser ağacın dalını kırar ama dal kırılmıştır" falan ötüyor. ay her tarafın kırılsa ne yazar neyse o an aklıma direkt "kızmak değil de kırılmak" ya da ona benzer bir isimli f. buda yazısı geldi. resmen yazılanların psikolojisini canlı görüyordum. sonra ertesi gün hocanın bu cümlesiyle o biçim dalga geçerken ulen dedim tam böyle bir yazı var bu hocanın cümlesini ifade eden "dur bak okutayım sana" (ki bunu çok mantıklı, anlayışlı, anlayacak bir insana okutuyorum, yani öyle sanıyorum -sevgili arkadaşıma-).
okuyor yazıyı ve "çok iyiymiş ya" diyor bende "gülüyorum of, bu kadın aynen böyle, komedi momedi" diye devam ediyordum ki tam "ama"sı geldi. nasıl yani?
aklımda kaldığı kadarıyla yazıyorum;
"ama ama aslında şey psikolojisi ya bu. yani şey! kendini cidden önemseyen ve korumak isteyen bir insan kızmaz da kırılır. yani kızsa biliyor kendine zarar verebilir ama kırılmak karşısındakini çok önemsemediği anlamına gelir, bu onun için iyi birşeydir ve kendini düşünmüştür yani. kızmak manyaklık olabilir. kırılmak şöyle böyle önemlidir vs. " diye gitmeye başladı ve ben şoktaydım.
"evet yani psikolojik olarak mümkün" diyebildim lan yalnızca.