mont üzerine derin düşüncelerin yontuk hali

nokuldan çıkmış kursa yetişmek için koşturuyordum bugün akşamı.
bizim buraların yanyana ilköğretimi, ortaöğretimi de dağılıyordu maalesef. o kalabalık içinde hızlı hareket etmek çok zordur ama çalışıyordum. karşıdan gelmekte olan tahmini 1. sınıf öğrencisi olan sarı bir velede annesi pofidik montunu uzatıyordu. sanırım dayatıyordu. çocukceyızdan şu ses çıktı "of yine şişko olcam, of tamam sus-ver" ahah lan harbiden nefret ederim o pofidik montlardan. evet, olduğunuzdan şişko gösterir, iğrenç gösterir, aptal bir havaya bürünürsünüz, garip sesler çıkarır, tek iyi yanı sinirlenince (cırtcırtlı olanları) cırtcırtlarını açıp kapamak olur. çocuk bu yaşında çözmüştü olayı lakin dırdırlara dayanamıyordu ve giyecekti o şeyi.
yazık dedim çocuğa "şişko olcam-şişko olcam yine" ahah yankılandı ya o cümlesi.
valla dışardan bir seyirci için sevimli bi replik ve görüntü ama çocuk bana ait olsaydı bu kadar şeker görünür müydü bilmem.
not: ama o poffudular ne saçma şeyler ya. adam gibi basık mont alın.hatta keçe falan olsun bildiğin bassınlar. pofuduk ayıcık, astronot izlenimi veren o şeyleri istemiyoruz o çocuk ve beeeeeeen!